przeorać

dk IX, \przeoraćorzę, \przeoraćorzesz, \przeoraćorz, \przeoraćał, \przeoraćany - przeorywać ndk VIIIa, \przeoraćruję, \przeoraćrujesz, \przeoraćruj, \przeoraćywał, \przeoraćywany a. I, \przeoraćam, \przeoraćasz, \przeoraćają, \przeoraćaj

1. «orząc pługiem spulchnić, zorać»

Przeorać zagony.

Przeorane pole.

przen. «przeobrazić, zmienić»

Wzniosłe hasła przeorywały czyjeś umysły.

Wojna przeorała świat.

2. «wykonać płytką orkę po orce siewnej w celu zniszczenia chwastów»

3. książk. «rozciąć coś głęboko wzdłuż; przebić, przeciąć, zryć»

Ciężkie pociski przeorały ziemię.

Lodowiec przeorywał dno Bałtyku.

Budynek przeorany bombami.

przen.

Twarz przeorana rozpaczą, zmartwieniem, grymasem.

Czoło przeorane bruzdami.