- przeskoczyć
- dk VIb, \przeskoczyćczę, \przeskoczyćczysz, \przeskoczyćskocz, \przeskoczyćczył, \przeskoczyćczony - przeskakiwać ndk VIIIb, \przeskoczyćkuję, \przeskoczyćkujesz, \przeskoczyćkuj, \przeskoczyćiwał, \przeskoczyćiwany1. «skoczyć z jednego miejsca na inne, skoczyć przez coś (przez kogoś), przebyć coś skokiem»
Przeskoczyć przeszkodę, rów.
Przeskakiwać po kilka stopni na raz.
Przeskoczyć przez płot.
Przeskakiwać z kamienia na kamień.
Wiewiórka przeskakuje z drzewa na drzewo.
◊ Przeskoczyć kogoś «wyprzedzić kogoś w czymś, być lepszym od kogoś w jakiejś dziedzinie; przewyższyć, zdystansować kogoś»◊ Ktoś sam siebie nie przeskoczy «ktoś nie zrobi więcej niż może»◊ Przeskoczyć trzydziestkę, czterdziestkę «skończyć trzydzieści, czterdzieści lat życia»□ Nie mów hop, póki nie przeskoczysz «nie ciesz się przedwcześnie; nie bądź pewny wyników przed dokonaniem, ukończeniem czegoś»przen.Samolot przeskoczył pasmo gór.
Strumyk przeskakuje po kamieniach.
Iskra elektryczna przeskakuje między elektrodami.
2. «przejść nagle, gwałtownie od jednej rzeczy do drugiej (np. zmienić dziedzinę zainteresowania, temat rozmów)»Przeskoczyć z wyśmienitego humoru w ponury nastrój.
W rozmowie przeskakiwał z tematu na temat.
3. «pominąć, opuścić coś»Czytając książkę przeskakiwał wszystkie opisy przyrody.
Uczeń przeskoczył pierwszą klasę i poszedł od razu do drugiej.
Nauczyciel przeskoczył cały okres w literaturze i zaczął przerabiać z uczniami następny.
Słownik języka polskiego . 2013.