- prześladowca
- m odm. jak ż II, DCMs. \prześladowcacy; lm M. \prześladowcacy, DB. \prześladowcacówksiążk. «ten, kto prześladuje kogoś lub coś, nastaje na czyjeś życie, zdrowie, spokój itp.; dręczyciel, gnębiciel»
Słownik języka polskiego . 2013.
prześladowca
Look at other dictionaries:
prześladowca — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos VIIIa, lm M. prześladowcacy {{/stl 8}}{{stl 7}} człowiek, który prześladuje, nęka kogoś; gnębiciel, krzywdziciel : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wybaczył nawet swoim prześladowcom. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
gnębiciel — m I, DB. a; lm M. e, DB. i «ten, kto gnębi kogoś, prześladuje; dręczyciel, prześladowca» … Słownik języka polskiego
przed — «przyimek łączący się z rzeczownikiem (lub innymi wyrazami pełniącymi ich funkcje) w narzędniku, niekiedy w bierniku» 1. «z narzędnikiem oznacza miejsce czynności lub miejsce położenia przedmiotu obserwowanego lub osoby obserwującej, z biernikiem … Słownik języka polskiego
gnębiciel — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos V, lm M. e, D. i {{/stl 8}}{{stl 7}} człowiek gnębiący kogoś; prześladowca {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
