przewalić

dk VIa, \przewalićlę, \przewalićlisz, \przewalićwal, \przewalićlił, \przewalićlony - przewalać ndk I, \przewalićam, \przewalićasz, \przewalićają, \przewalićaj, \przewalićał, \przewalićany

1. pot. «przewrócić, wywrócić; zwalić z nóg»

Przewalić przeciwnika na wznak.

Wicher przewalił drzewo.

2. pot. «przesunąć coś z trudem, przeciągnąć przez jakąś przeszkodę; przetoczyć»

Wir przewalał kamienie w potoku.

przewalić się - przewalać się

1. pot. «wywrócić się, upaść; przewrócić się z jednego boku na drugi, z jednej strony na inną»

Bryczka przewaliła się na wybojach.

Samolot raptownie przewalił się na skrzydło.

2. częściej ndk, pot. «przewracać jeden drugiego»

Zapaśnicy przewalali się wzajemnie co chwila.

3. pot. «kłębiąc się, kotłując się przesunąć się po czymś lub przez coś; przetoczyć się»

Fala przewaliła się przez pokład.

Chmury przewalały się po niebie.

Grzmot przewalił się w oddali.

przen.

Wojna przewaliła się przez kraj.

Chaotyczne myśli przewalały mu się po głowie.

4. pot. «przejść, przejechać, przelecieć itp. w dużej ilości lub liczbie, gromadnie, tłumnie, często ciężko, z trudem»

Szosami przewalały się tłumy uchodźców.

Kolumna czołgów przewaliła się przez wieś.

Pociąg z hukiem przewalił się przez stację.