bocznik

bocznik
m III, D. -a, N. \bocznikkiem; lm M. -i
1. elektr. «opornik elektryczny łączony równolegle z niektórymi przyrządami pomiarowymi (np. z amperomierzem) w celu zmniejszenia natężenia prądu płynącego przez dany przyrząd»
2. techn. «rodzaj struga stolarskiego do obróbki miejsc trudno dostępnych»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • bocznikować — ndk IV, bocznikowaćkuję, bocznikowaćkujesz, bocznikowaćkuj, bocznikowaćował «włączać bocznik» …   Słownik języka polskiego

  • bocznikowy — przym. od bocznik (zwykle w zn. 1) ∆ elektr. Silnik bocznikowy «silnik elektryczny prądu stałego o równoległym połączeniu uzwojenia twornika z uzwojeniem elektromagnesu wzbudzającego pole magnetyczne» …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”