- bocznica
- ż II, DCMs. \bocznicacy; lm D. \bocznicaic1. «boczna ulica, odnoga głównej drogi»
Skręcić samochodem w bocznicę.
Chodzić bocznicami.
Mieszkać w cichej bocznicy.
2. «boczny tor kolejowy przeznaczony do specjalnego użytku, np. do ruchu towarowego między zakładem przemysłowym lub magazynem a główną linią kolejową»Bocznica kolejowa.
Pociąg stał na bocznicy.
Odstawić wagon na bocznicę.
3. biol. «odgałęzienie włókna nerwowego lub naczynia krwionośnego»Bocznica naczyniowa.
Słownik języka polskiego . 2013.