Przynęta dla ryb, na ptaki.
Łowić ryby na przynętę.
Przynętą dla złodzieja było otwarte okno.
Słownik języka polskiego . 2013.
przynęta — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. przynętaęcie {{/stl 8}}{{stl 7}} rzecz (zwykle pokarm lub jego atrapa) umieszczana gdzieś w celu zwabienia, upolowania, złowienia zwierzęcia : {{/stl 7}}{{stl 10}}Łowić ryby na sztuczną przynętę. Przynęta na… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
błystka — ż III, CMs. błystkatce; lm D. błystkatek «przynęta z lśniącego metalu z haczykiem lub kotwiczką imitującą rybę do łowienia na wędkę ryb, głównie drapieżnych; błyszcz, błyszczka, błyszczyk» … Słownik języka polskiego
dobijak — m III, D. a, N. dobijakkiem; lm M. i zool. «Hyperoplus lanceolatus, niewielka ryba morska z rodziny dobijakowatych, poławiana masowo jako przynęta do połowów na haczyki» … Słownik języka polskiego
gruntówka — ż III, CMs. gruntówkawce; lm D. gruntówkawek 1. «wędka bez spławika, której sznurek jest obciążony w ten sposób, że haczyk z przynętą spoczywa na dnie» Łowić gruntówką. Zarzucać gruntówkę. 2. pot. «farba służąca do gruntowania» … Słownik języka polskiego
nektar — m IV, D. u, Ms. nektararze; lm M. y 1. «według wierzeń starożytnych Greków: napój bogów stanowiący z ambrozją jedyny ich pokarm» przen. «napój bardzo smaczny, wyborny (albo wydający się takim spragnionemu)» 2. «napój owocowy otrzymywany z… … Słownik języka polskiego
pławik — m III, D. a, N. pławikkiem; lm M. i 1. «korek, kawałek kory, stosiny pióra lub celuloidu umocowany do żyłki wędki, utrzymujący haczyk z przynętą na właściwej głębokości i sygnalizujący moment chwytania przynęty przez rybę; spławik» 2. → pława w… … Słownik języka polskiego
pływak — m III, D. a, N. pływakkiem 1. B.=D.; lm M. pływakacy, DB. ów «ten, kto płynie, pływa; ten, kto umie pływać, uprawia sport pływacki (rzadziej o zwierzęciu umiejącym pływać)» W zawodach brali udział najlepsi pływacy. Wydry są znakomitymi pływakami … Słownik języka polskiego
ponęta — ż IV, CMs. ponętaęcie; lm D. ponętaęt 1. «to, co nęci, pociąga, kusi, wzbudza pożądanie; rzecz, cecha pociągająca, kusząca; pokusa, urok» Ponętą były jej oczy. Tancerki kusiły ponętami ciała. Muzyka dodawała ponęty spotkaniu. 2. łow. «przynęta» 3 … Słownik języka polskiego
powłoka — ż III, CMs. powłokaoce; lm D. powłokaok 1. «warstwa jakiejś substancji powlekająca, okrywająca powierzchnię czegoś; wierzchnia, zewnętrzna strona czegoś; osłona» Powłoka ochronna. Powłoka lodowa. ∆ Powłoka balonu «cienka, lekka, nieprzepuszczalna … Słownik języka polskiego
rosówka — ż III, CMs. rosówkawce; lm D. rosówkawek środ. «dżdżownica będąca przynętą dla ryb» … Słownik języka polskiego
