przypasać (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. przypasywać (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przypasywać się – przypasać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} przymocowywać się do czegoś pasem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przed startem pasażerowie przypasywali się do foteli. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przypasywać — → przypasać … Słownik języka polskiego
przypasywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ib, przypasywaćsuję, przypasywaćsuje, przypasywaćany {{/stl 8}}– przypasać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIa, przypasywaćpaszę, przypasywaćpasze, przypasywaćany {{/stl 8}}{{stl 7}} mocować coś do pasa lub łączyć coś (rzadziej … Langenscheidt Polski wyjaśnień
fartuch — m III, D. a; lm M. y 1. «okrycie ochronne wkładane przy pracy» Fartuch płócienny, skórzany, ceratowy. Fartuch szkolny, lekarski. Włożyć, przypasać fartuch. Zdjąć, odpasać fartuch. ◊ Trzymać się czyjegoś (matczynego) fartucha «być pod wpływem… … Słownik języka polskiego
miecz — m II, D. a; lm M. e, D. ów a. y 1. «broń sieczna o prostej głowni i rękojeści, zwykle obosieczna, używana od epoki brązu do XVI w.» Krótki, ostry, goły, obnażony miecz. Miecz rycerski, katowski. Ostrze, głowica miecza. Dobyć miecza. Przypasać… … Słownik języka polskiego
szabla — ż I, DCMs. szablali; lm D. szablali a. szablabel 1. «broń sieczna o wygiętej jednosiecznej klindze (dziś używana tylko jako broń sportowa)» Szabla w ozdobnej pochwie. Cięcie szablą. Walka na szable. Przypasać, przypiąć do boku szablę. Dobyć… … Słownik języka polskiego
topór — m IV, D. topórpora, Ms. topórporze; lm M. topórpory «narzędzie składające się ze stalowego żeleźca o szerokim ostrzu, osadzonego na drewnianym trzonku, używane do ścinania, rąbania czegoś, dawniej też jako broń obuchowa» Topór rzeźnicki,… … Słownik języka polskiego
