psuć

ndk Xa, psuję, psujesz, psuj, psuł, psuty

1. «czynić coś nieprzydatnym, nie nadającym się do użytku; uszkadzać, niszczyć coś»

Dziecko psuło zabawki.

Psuć maszynę niewłaściwym użytkowaniem.

◊ Psuć sobie lub komuś krew «irytować się, denerwować się; gniewać, irytować kogoś, przyprawiać kogoś o zły humor»

◊ Psuć komuś szyki, plany «niweczyć czyjeś plany»

◊ Psuć sobie oczy, zdrowie itp. «osłabiać sobie wzrok, zdrowie itp., np. czytaniem po ciemku»

◊ Psuć (sobie lub komuś) żołądek «powodować chorobę, rozstrój żołądka np. nieodpowiednim pożywieniem»

◊ wulg. Psuć powietrze «wydalać gazy»

2. «pogarszać, zakłócać, mącić, np. nastrój, czyjeś samopoczucie, humor»

Psuć komuś przyjemność.

Psuć komuś zabawę.

Psuć sobie urlop ciężką pracą.

Psuć opinię, reputację.

3. «rozpieszczać, rozpuszczać kogoś; wypaczać charakter, deprawować, demoralizować»

Psuć dziecko pieszczotami.

Młodzieniec psuty przez kobiety.

Zbytek psuje człowieka.

psuć się

1. «uszkadzać się, stawać się nieużytecznym, przestawać działać»

Zegarki psują się od wstrząsów.

Naprawiać psującą się ciągle maszynę.

2. «gnić, rozkładać się, fermentować»

Psują się jabłka, kartofle.

Pleśnieją psujące się konfitury.

3. «ulegać pogorszeniu»

Chmurzy się, pogoda się psuje.

Psują się stosunki między kimś a kimś.

4. rzad. «demoralizować się»