boleć

I

ndk VIIa, boli, bolał

(z podmiotem nieżywotnym)

1. «sprawiać ból, zmysłowe wrażenie cierpienia»

Bolące kolano.

Boląca noga.

Boli kogoś gardło, głowa.

Bolą kogoś nogi, oczy.

2. «sprawiać ból w znaczeniu psychicznym, martwić, smucić»

Bolały ją ostre słowa matki.

◊ (do zn. 1 i 2) Kogoś boli o coś głowa «ktoś się o coś martwi, kłopocze; troszczy się o coś»

◊ Kogoś boli serce «komuś jest przykro, smutno, ktoś się martwi czymś»

◊ Oczy bolą, oczy bolą patrzeć, spojrzeć itp. na coś «reakcja na ostre wrażenia wzrokowe»

◊ Uszy bolą (słuchać) «o reakcji na przykre dźwięki albo na treść mówionego tekstu»

□ Od przybytku głowa nie boli.

II

ndk III, \bolećeję, \bolećejesz, \bolećej, \bolećlał

«martwić się z jakiegoś powodu, cierpieć, smucić się»

Boleć nad czyimś losem, nieszczęściem.

Bolał, że go oszukano.

◊ Bolejąca mina, bolejące spojrzenie «mina, spojrzenie żałosne, smutne»