Choroby pustoszyły wsie.
Wojna pustoszyła kraj.
Powódź pustoszy nadrzeczne osiedla.
Słownik języka polskiego . 2013.
pustoszyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, pustoszyćszę, pustoszyćszy, pustoszyćszony {{/stl 8}}– spustoszyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa {{/stl 8}}{{stl 7}} niszczyć, ograbiać, wyludniać; obracać w pustkowie, czynić spustoszenie, dokonywać spustoszeń :… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dewastować — ndk IV, dewastowaćtuję, dewastowaćtujesz, dewastowaćtuj, dewastowaćował, dewastowaćowany «niszczyć pustoszyć, rujnować» Okupant dewastował kraj. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
niszczyć — ndk VIb, niszczyćczę, niszczyćczysz, niszcz, niszczyćczył, niszczyćczony 1. «unicestwiać, niweczyć, burzyć, pustoszyć; tępić, wypleniać» Nieprzyjaciel, wojna niszczy kraj. Ustawiczne bombardowania niszczyły miasto. Grad, susza niszczy zasiewy.… … Słownik języka polskiego
pustoszenie — n I rzecz. od pustoszeć a. pustoszyć … Słownik języka polskiego
szerzyć — ndk VIb, szerzyćrzę, szerzyćrzysz, szerz, szerzyćrzył, szerzyćrzony 1. «czynić coś znanym, głośnym; rozgłaszać, upowszechniać, rozkrzewiać, propagować coś» Szerzyć oświatę, czytelnictwo. Szerzyć jakąś ideologię, jakieś zasady, hasła. 2.… … Słownik języka polskiego
wyludniać — ndk I, wyludniaćam, wyludniaćasz, wyludniaćają, wyludniaćaj, wyludniaćał, wyludniaćany wyludnić dk VIa, wyludniaćnię, wyludniaćnisz, wyludniaćnij, wyludniaćnił, wyludniaćniony «czynić bezludnym, pustoszyć» Wojny i epidemie wyludniły kraj.… … Słownik języka polskiego
pūstašyti — ×pūstãšyti, ija, ijo (l. pustoszyć) tr. siaubti, niokoti: Ans pūstãšija girią, ant pūsčių varo J … Dictionary of the Lithuanian Language
spustoszyć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}pustoszyć {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
