pusty

puści

1. «niczym nie napełniony, nic nie zawierający; przez nikogo nie zajęty, nie zaludniony; bezludny, opustoszały»

Puste pudełka, szklanki.

Pusty żołądek.

Pusty dom, wagon.

Ulice prawie puste.

Puste miejsce.

Pusty teren.

∆ muz. Pusta struna, pusty dźwięk «struna nie przyciśnięta palcem w czasie gry na instrumentach smyczkowych; dźwięk wydobywany z tej struny»

∆ techn. Pusty przebieg «przebycie drogi przez pojazd mechaniczny bez załadunku»

◊ Pusta kieszeń, kasa itp. «brak pieniędzy, pustki w kieszeni, w kasie itp.»

◊ Przyjść, przyjechać itp. z pustymi rękami «przyjść, przyjechać itp. dokądś nie przynosząc komu podarunku»

◊ Wrócić skądś z pustymi rękami «wrócić bez niczego, nic nie osiągnąwszy»

przen.

Puste życie.

Był pusty wewnętrznie.

2. «odznaczający się wesołym, lekkomyślnym usposobieniem; cechujący człowieka lekkomyślnego, wesołego; beztroski, bezmyślny»

Pusty chłopak.

Puste zabawy, figle.

◊ Pusta głowa «o kimś bezmyślnym lub lekkomyślnym»

◊ Kogoś ogarnia, porywa, chwyta pusty śmiech «ktoś śmieje się szyderczo, złośliwie; niekiedy także: żywiołowo, beztrosko»

3. «nie mający żadnej wartości, żadnego znaczenia, na nic się nie przydający; bezcelowy, jałowy, czczy, próżny»

Pusta dyskusja, gadanina.

Pusta ciekawość.

◊ Pusty frazes, dźwięk, puste słowa «frazes, słowa bez istotnej treści, nie mające pokrycia w rzeczywistości»

puste w użyciu rzecz. tylko we fraz. pot. Przelewać z pustego w próżne «prowadzić rozmowę jałową, o niczym; mówić długo i beztreściwie»

□ Z pustego i Salomon nie naleje.