pysznić się

pysznić się
ndk VIa, \pysznić sięnię się, \pysznić sięnisz się, \pysznić sięnij się, \pysznić sięnił się
«wynosić, wywyższać się nad innych; chełpić się, chlubić się, szczycić się czymś»

Pysznić się przed kolegami.

Pysznić się swoim ubiorem, bogactwem, stanowiskiem.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • pysznić się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, pysznić sięnię się, pysznić sięni się, pysznić sięnij się {{/stl 8}}{{stl 7}} być pysznym, wynosić się nad innych, być dumnym z czegoś, szczycić się czymś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pysznić się przed sąsiadami.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • chełpić się — ndk VIa, chełpić siępię się, chełpić siępisz się, chełp się, chełpić siępił się «pysznić się, przechwalać się, wynosić się nad kogoś» Chełpić się swymi dziećmi, bogactwem, niezwykłymi czynami. Chełpi się, że jest najsilniejszy …   Słownik języka polskiego

  • chełpić się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, chełpić siępię się, chełpić siępi się {{/stl 8}}{{stl 7}} bezkrytycznie chwalić się czymś z chęcią zaimponowania innym; przechwalać się, pysznić się, wynosić się nad kogoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Chełpić się swoim… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • przechwalać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, przechwalać sięam się, przechwalać sięa się, przechwalać sięają się {{/stl 8}}{{stl 7}} wypowiadać pochwały (często przesadne) na swój temat, opowiadać z dumą o sobie, swoich dokonaniach; chełpić się, pysznić… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • pysznienie się — n I rzecz. od pysznić się …   Słownik języka polskiego

  • góra — ż IV, CMs. górze; lm D. gór 1. «w naukowej terminologii: wyniosłość skorupy ziemskiej powstała w wyniku działalności górotwórczej, wulkanicznej i procesów denudacyjnych; potocznie: każde większe wzniesienie terenu, odcinające się od niżej… …   Słownik języka polskiego

  • puszyć — ndk VIb, puszyćszę, puszyćszysz, pusz, puszyćszył rzad. «czynić puszystym, stroszyć» Ptaki puszyły pióra. Puszyć włosy nad czołem. puszyć się 1. «o ptakach: stroszyć pióra, napuszać się» Indyk puszył się i gulgotał. 2. «być dumnym z czegoś,… …   Słownik języka polskiego

  • dąć — ndk Xc, dmę, dmiesz, dmij, dął, dęła, dęli, dęty 1. «wprawiać w pęd wianiem; dmuchać, wiać» Wiatr dął od północy, z północy. Śnieżyca, zadymka dmąca z ukosa. Dęło śniegiem. Wichura dmie w żagle. Dąć miechem w palenisko. 2. «o ludziach: dmuchaniem …   Słownik języka polskiego

  • wywyższać — ndk I, wywyższaćam, wywyższaćasz, wywyższaćają, wywyższaćaj, wywyższaćał, wywyższaćany wywyższyć dk VIb, wywyższaćszę, wywyższaćszysz, wywyższaćwyższyj, wywyższaćszył, wywyższaćszony «nadawać komuś, czemuś wielką (większą) wartość, podnosić… …   Słownik języka polskiego

  • przechwalać — ndk I, przechwalaćam, przechwalaćasz, przechwalaćają, przechwalaćaj, przechwalaćał, przechwalaćany forma ndk czas. przechwalić (p.) przechwalać się «mówić pochwały o sobie samym, chełpić się, chlubić się, pysznić się czymś» Przechwalać się odwagą …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”