- racja
- ż I, DCMs. \racjacji; lm D. \racjacji (\racjacyj)1. «słuszność poglądu, zdania, stanowiska, postępowania»
Mieć rację.
Przyznać komuś rację.
◊ pot. Święta racja «bezwzględna, całkowita słuszność»◊ Racja! To racja! Co racja, to racja «słusznie, rzeczywiście, istotnie»2. częściej w lm «argument dowodzący czyjejś słuszności»Oczywiste racje.
Przytoczyć, przedstawić, wyłożyć swoje racje.
3. zwykle blm «uzasadniona przyczyna, podstawa do czegoś, powód»Coś traci rację bytu.
Nie bez racji mówi się o czymś.
Z jakiej racji wtrącasz się do moich spraw?
∆ Racja stanu «wzgląd na dobro państwa; uznanie potrzeb i dobra państwa za najwyższą normę działania»◊ pot. Bez dania racji «zrobić coś bez podania przyczyny»4. «wyznaczona porcja czegoś (zwłaszcza żywności, napoju)»Dzienna, tygodniowa racja.
Podwójna racja.
Racja chleba, zupy.
Wydzielać, rozdawać, przydzielać komuś racje żywnościowe.
5. log. «zdanie, którego prawdziwość stanowi warunek wystarczający do uznania prawdziwości innego zdania; pierwsze ze zdań, między którymi zachodzi stosunek wynikania»‹z łac.›
Słownik języka polskiego . 2013.