- rad
- Iradzi (tylko w M.)1. «zadowolony, ucieszony, uszczęśliwiony, kontent (w funkcji orzecznika lub przydawki okolicznikowej)»
Był rad z siebie, z egzaminu.
Byli radzi gościom.
Był rad, że został zauważony.
□ Czym chata bogata, tym rada.2. «chętny, skłonny, gotów (jako określenie orzeczenia); niekiedy w funkcji zbliżonej do przysłówka: chętnie»Rad słuchał opowiadań babki.
Rad bym widzieć was u siebie.
Rad by ją poznać.
◊ Rad nierad «wbrew własnej woli, będąc w sytuacji przymusowej, z konieczności; chcąc nie chcąc»□ Rada by dusza do raju (ale grzechy nie puszczają).IIm IV, D. -u, Ms. radzie, blmchem. fiz. «(Ra) promieniotwórczy pierwiastek chemiczny, z grupy wapniowców, liczba atomowa 88, odkryty przez małżonków Curie; metal srebrzystobiały, występujący w przyrodzie w rudach uranowych jako produkt rozpadu promieniotwórczego uranu; stosowany do leczenia nowotworów złośliwych»‹n.-łac.›IIIm IV, D. -a, Ms. radzie; lm M. -yfiz. «jednostka pochłoniętej dawki promieniowania jonizującego; dawka absorbowana przez napromieniowane ciało o masie 1 g, jeżeli energia przekazana temu ciału przez cząstki jonizujące równa jest 100 ergom»‹skrót. ang.›
Słownik języka polskiego . 2013.