- rąbać
- ndk IX, \rąbaćbię, \rąbaćbiesz, rąb, \rąbaćał, \rąbaćany - rąbnąć dk Va, \rąbaćnę, \rąbaćniesz, \rąbaćnij, \rąbaćnął, \rąbaćnęła, \rąbaćnęli, \rąbaćnięty, \rąbaćnąwszy1. tylko ndk «rozdrabniać, rozłupywać coś na kawałki (np. drzewo, lód itp.) czymś ostrym; szczepać, ćwiartować; także: wycinać las»
Rąbać drzewo na opał.
Rąbać mięso.
Rąbać bryły węgla.
□ Gdzie drwa rąbią, tam wióry lecą.2. tylko ndk «robić w czymś wręby, wyrąbywać»Rąbał stopnie w oblodzonej skale.
3. pot. «zadawać razy bronią sieczną; także strzelać»Rąbał na ślepo szablą.
Rąbano z karabinu maszynowego.
4. częściej dk, pot. «uderzyć kogoś silnie; uderzyć w coś (o coś) nagle, z rozmachem»Rąbnął go pięścią w nos.
Samolot rąbnął w ziemię.
Żołnierze rąbali obcasami o bruk.
Rąbnąć pięścią w stół.
5. pot. «mówić, pisać o czymś otwarcie, bezpośrednio, wprost, bez ogródek»Rąbać komuś prawdę w oczy.
Rąbnął jej kazanie.
6. tylko ndk, pot. «grać (zwykle na fortepianie) niewprawnie, hałaśliwie»7. tylko ndk, posp. «jeść z apetytem»Rąbał bigos, aż mu się uszy trzęsły.
8. → rąbnąćrąbać się książk. «bić się na szable, miecze itp.; pojedynkować się bronią sieczną»
Słownik języka polskiego . 2013.