- reszta
- ż IV, CMs. \resztaszcie; lm D. resztczęściej w lp1. «to, co pozostaje z całości, z ogółu po odjęciu, zużyciu, wyczerpaniu itp. jakiejś części, liczby; pozostałość, ostatek; także o ludziach: pozostali ludzie, pozostałe osoby»
Zabrać resztę rzeczy.
Załatwić resztę formalności.
Kilka osób zawróciło z drogi, reszta maszerowała dalej.
Resztę wolnego czasu poświęcił lekturze.
Resztę życia spędziła na wsi.
◊ Bez reszty «całkowicie, wyłącznie, zupełnie»◊ Do reszty «do ostatka, ze wszystkim; doszczętnie, całkowicie, zupełnie»◊ Coś dokonuje, dopełnia reszty (czegoś) «coś doprowadza jakieś sprawy do końca (zwykle w znaczeniu ujemnym); coś sprawia, że następuje ostateczna klęska, katastrofa, zniszczenie czegoś»2. «pieniądze wydane osobie regulującej rachunek kwotą większą, niż wynosi należność»Dostać, wziąć, wydać resztę.
Nie mieć reszty.
Prosić o resztę.
Należy się komuś 5 zł reszty.
3. mat. «wynik odejmowania; różnica»‹z niem.›
Słownik języka polskiego . 2013.