rewokować

ndk a. dk IV, \rewokowaćkuję, \rewokowaćkujesz, \rewokowaćkuj, \rewokowaćował, \rewokowaćowany

1. «odwoływać, odwołać z urzędu»

Rewokować ambasadora.

Rewokować biskupa.

2. przestarz. «cofać, odwoływać, unieważniać, ogłosić coś jako fałszywe, niebyłe»

Rewokować swoje zdanie, swój sąd.

3. daw. «zmienić wyznanie, nawrócić się»

Rewokować na katolicyzm.

‹łac.›