- rodzić
- ndk VIa, \rodzićdzę, \rodzićdzisz, rodź, \rodzićdził, \rodzićdzony1. «o kobietach i samicach zwierząt żyworodnych: wydawać na świat potomstwo»
Wszystkie dzieci rodziła w domu.
2. «o glebie, roślinach: wydawać owoce, plony»Jabłonki rodzą piękne jabłka.
Jałowa ziemia przestała rodzić.
3. «dawać początek czemuś; tworzyć, wywoływać, sprawiać coś»Ciągłe niepowodzenia rodziły w nim niechęć do wszystkiego.
Młodość rodzi zapał.
Rozstanie z bliskimi rodzi tęsknotę.
rodzić się1. «o człowieku i zwierzęciu żyworodnym: być wydawanym na świat, przychodzić na świat»Dzieci jej się rodziły ładne i zdrowe.
Kocięta rodzą się ślepe.
◊ Bodaj się tacy na kamieniu rodzili «żeby takich było jak najwięcej»□ Głupich nie trzeba siać, sami się rodzą.2. «o roślinach, owocach: rosnąć, udawać się»W tych stronach rodzi się pszenica i buraki.
3. «powstawać, zjawiać się, brać początek»Rodzą się pragnienia, marzenia.
Rodzi się gniew, złość.
Rodzi się przyjaźń, miłość.
Słownik języka polskiego . 2013.