rozbałamucić

dk VIa, \rozbałamucićcę, \rozbałamucićcisz, \rozbałamucićmuć, \rozbałamucićcił, \rozbałamucićcony

«zepsuć bałamuceniem, pochlebstwami, pobłażaniem; rozpuścić kogoś»

Rozbałamucić dziecko.

rozbałamucić się «rozpuścić się, rozpróżniaczyć się»