Płakać z rozczulenia.
Spojrzał na nią z rozczuleniem.
Na myśl o dziecku ogarnęło go rozczulenie.
Słownik języka polskiego . 2013.
rozczulenie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. rozczulić. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} uczucie wywołane silnym przypływem czułości, tkliwości,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
roztkliwienie — n I 1. rzecz. od roztkliwić. 2. lm D. roztkliwienieeń «uczucie tkliwości, czułości; rozczulenie, rozrzewnienie» Myśleć o kimś, spoglądać na kogoś, na coś z roztkliwieniem. Ktoś skłonny, skory do roztkliwień. roztkliwienie się rzecz. od roztkliwić … Słownik języka polskiego
rozczulająco — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} w sposób wywołujący rozczulenie, wzruszenie; wzruszająco : {{/stl 7}}{{stl 10}}Maleństwo wyglądało rozczulająco. Uśmiechnąć się, zachowywać się rozczulająco. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
