rozkorzenić się

dk VIa, \rozkorzenić sięni się, \rozkorzenić sięnił się - rozkorzeniać się ndk I, \rozkorzenić sięnia się, \rozkorzenić sięają się, \rozkorzenić sięał się

«szeroko zapuścić korzenie, rozkrzewić się»

Rozkorzeniły się bluszcze.

przen. «wejść w zwyczaj, przyjąć się, utrwalić; zakorzenić się»

Nowy obyczaj silnie się rozkorzenił.