rozleźć się

rozleźć się
dk XI, \rozleźć sięlezie się, \rozleźć sięlazł się, \rozleźć sięleźli się, \rozleźć sięlazłszy się - rozłazić się ndk VIa, \rozleźć sięłazi się, \rozleźć sięził się, \rozleźć sięłażą się, \rozleźć sięłazili się
1. pot. «leząc rozpełznąć się, rozejść się powoli w różne strony»

Ludziska rozleźli się po polach, po ulicach, do domów.

Maruderzy rozleźli się po drogach.

Karaluchy rozlazły się po całym domu.

◊ Coś się rozlezie, rozlazło po kościach «coś nie dojdzie, nie doszło do skutku, coś się skończy lub skończyło na niczym»
◊ Pieniądze rozłażą się, rozlazły się komuś «ktoś wydaje pieniądze niecelowo, bez planu, zbyt rozrzutnie»
2. pot. «rozedrzeć się, zniszczyć się, rozpaść się na strzępy, na kawałki»

Bielizna rozlazła się w praniu.

Zniszczony garnitur rozłaził się na łokciach i kolanach.

Palto rozlazło się ze starości.

◊ Robota, praca rozłazi się komuś w rękach «czyjaś robota jest wykonywana ślamazarnie, wolno, mało energicznie»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • rozleźć się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}rozłazić się {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • rozleźć się — Coś rozłazi się komuś w rękach «coś komuś idzie wolno, nieskładnie» Coś rozlazło się po kościach zob. kość 1. Coś rozłazi się w szwach zob. rozejść się 1 …   Słownik frazeologiczny

  • rozłazić się — → rozleźć się …   Słownik języka polskiego

  • rozpełznąć się — dk Vc, rozpełznąć siępełznie się a. rozpełznąć siępełźnie się, rozpełznąć siępełznął się a. rozpełznąć siępełzł się, rozpełznąć siępełzła się, rozpełznąć siępełzli się a. rozpełznąć siępełźli się, rozpełznąć sięznąwszy się a. rozpełznąć sięzłszy… …   Słownik języka polskiego

  • rozłazić się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, rozłazić sięzi się {{/stl 8}}– rozleźć się {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Vc, rozłazić sięlezie się, rozłazić sięlazł się, rozłazić sięlazła się, rozłazić sięleźli się {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • ręka — 1. Być, znajdować się, spoczywać w czyichś rękach, w czyimś ręku a) «być czyjąś własnością, należeć do kogoś»: Wieczorem większa część Pragi znajdowała się w rękach powstańców. J. Andrzejewski, Popiół. b) «zależeć od kogoś»: W tym czasie ogólne… …   Słownik frazeologiczny

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”