- rozorać
- dk IX, \rozoraćorzę, \rozoraćorzesz, \rozoraćorz, \rozoraćał, \rozoraćany - rozorywać ndk VIIIa, \rozoraćruję, \rozoraćrujesz, \rozoraćruj, \rozoraćywał, \rozoraćywany«orząc zniwelować, zniszczyć coś; orząc przygotować ziemię pod zasiew»
Rozorać miedze i kopce.
Rozorywać ziemię pługiem.
przen. «rozgarnąć, poryć, zniszczyć powodując powstanie bruzd, jam; rozdrapać, rozciąć»Dziki rozorały pole.
Rozorać sobie nogę szkłem.
Słownik języka polskiego . 2013.