rozprawa

ż IV, CMs. \rozprawawie; lm D. \rozprawaaw

1. zwykle w lm «omawianie, roztrząsanie czegoś; debata, dyskusja, obrady»

Rozprawy sejmowe, parlamentarne.

Toczyć długie rozprawy na jakiś temat.

2. «rozstrzygnięcie sporu, zatargu, zakończenie konfliktu, najczęściej za pomocą akcji zbrojnej; starcie zbrojne, bitwa, walka; rozprawienie się»

Krwawa rozprawa.

Decydująca rozprawa z wrogiem.

3. «obszerna, pisemna praca naukowa; dysertacja, studium, traktat»

Rozprawa doktorska, habilitacyjna.

Rozprawa na temat powieści współczesnej.

Rozprawa o wychowaniu młodzieży.

Rozprawa z teorii literatury.

Publiczna obrona rozprawy.

Napisać, przygotować rozprawę.

Bronić rozprawy.

4. praw. «publiczne posiedzenie sądu lub innego organu orzekającego, wyznaczone dla rozpoznania określonej sprawy w celu jej rozstrzygnięcia»

Jawna, tajna rozprawa.

Rozprawa przy drzwiach zamkniętych.

Rozprawa o zabójstwo.

Przedmiot rozprawy.

Sala rozpraw.

Sędzia otworzył, zamknął rozprawę.

Odłożyć, odroczyć rozprawę.

Stawić się na rozprawę.

∆ Rozprawa główna «rozprawa w sprawie karnej przed sądem pierwszej instancji»

∆ Rozprawa kasacyjna → kasacja w zn. 3