- rozpromienić
- dk VIa, \rozpromienićnię, \rozpromienićnisz, \rozpromienićmień, \rozpromienićnił, \rozpromienićniony - rozpromieniać ndk I, \rozpromienićam, \rozpromienićasz, \rozpromienićają, \rozpromienićaj, \rozpromienićał, \rozpromienićany,książk. «uczynić promiennym, rozjaśnić, rozświetlić, opromienić»
Zorza rozpromieniła niebo.
przen. «nadać radosny, uszczęśliwiony wygląd, ożywić»Uśmiech rozpromienił twarz.
Twarz rozpromieniona radością.
rozpromienić się - rozpromieniać się «stać się promieniejącym, jaśniejącym, radosnym»Oczy rozpromieniły się blaskiem.
Słońce rozpromieniło się w południe (silnym blaskiem).
Rozpromienił się na jej widok.
Słownik języka polskiego . 2013.