rozpróżniaczyć się

rozpróżniaczyć się: dk VIb, \rozpróżniaczyć sięczę się, \rozpróżniaczyć sięczysz się, \rozpróżniaczyć sięniacz się, \rozpróżniaczyć sięczył się - rzad. rozpróżniaczać się ndk I, \rozpróżniaczyć sięam się, \rozpróżniaczyć sięasz się, \rozpróżniaczyć sięają się, \rozpróżniaczyć sięaj się, \rozpróżniaczyć sięał się

«zostać próżniakiem; odzwyczaić się od pracy; rozleniwić się, zgnuśnieć»

Rozpróżniaczył się w czasie wakacji.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

rozpróżniaczać się — → rozpróżniaczyć się … Słownik języka polskiego
rozpróżniaczać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, rozpróżniaczać sięam się, rozpróżniaczać sięa się, rozpróżniaczać sięają się {{/stl 8}}– rozpróżniaczyć się {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, rozpróżniaczać sięczę się, rozpróżniaczać sięczy się {{/stl 8}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozbałamucić — dk VIa, rozbałamucićcę, rozbałamucićcisz, rozbałamucićmuć, rozbałamucićcił, rozbałamucićcony «zepsuć bałamuceniem, pochlebstwami, pobłażaniem; rozpuścić kogoś» Rozbałamucić dziecko. rozbałamucić się «rozpuścić się, rozpróżniaczyć się» … Słownik języka polskiego
rozleniwieć — dk III, rozleniwiećeję, rozleniwiećejesz, rozleniwiećej, rozleniwiećwiał, rozleniwiećwieli, rozleniwiećwiały «stać się leniwym; rozpróżniaczyć się» Rozleniwieć w czasie urlopu … Słownik języka polskiego

Academic Dictionaries and Encyclopedias