rozsrożyć

dk VIb, \rozsrożyćżę, \rozsrożyćżysz, \rozsrożyćsroż, \rozsrożyćżył, \rozsrożyćżony

książk. «uczynić kogoś srogim, sroższym, doprowadzić kogoś do gniewu, do wściekłości; rozgniewać, rozzłościć»

Upartym milczeniem rozsrożył go jeszcze bardziej.

Rozsrożony ojciec ukarał go surowo.

rozsrożyć się książk. «stać się srogim, wybuchnąć gniewem; rozgniewać się, rozzłościć się»

Rozsrożył się na chłopców za ich wybryki.

przen. «o zjawiskach atmosferycznych, klęskach żywiołowych itp.: wystąpić z wielką siłą, gwałtownością»

Mróz się rozsrożył.

Burza, zima rozsrożyła się na dobre.