rozsypać

dk IX, \rozsypaćpię, \rozsypaćpiesz, \rozsypaćsyp, \rozsypaćał, \rozsypaćany - rozsypywać ndk VIIIa, \rozsypaćpuję, \rozsypaćpujesz, \rozsypaćpuj, \rozsypaćywał, \rozsypaćywany

1. «sypiąc rozrzucić coś; rozproszyć coś na jakiejś przestrzeni; rozrzucić coś sypkiego, drobnego w małych ilościach»

Rozsypać coś niechcący, przez nieuwagę.

Rozsypać sól na stół.

Rozsypać ziarno dla kur.

Rozsypywać piasek na śliskiej drodze.

Rozsypane na stole notatki, papiery.

Zbierał z ziemi rozsypany bilon.

2. rzad. «być przyczyną zniszczenia czegoś przez rozkruszenie, spowodować rozpadnięcie się czegoś»

Trzęsienie ziemi rozsypało w gruzy mury miasta.

rozsypać się - rozsypywać się

1. «o czymś drobnym, miałkim: zostać rozsypanym, rozproszonym, rozrzuconym na jakiejś przestrzeni»

Cukier się rozsypał.

Korale rozsypały się po podłodze.

2. «o grupie osób, rzadziej o stadzie zwierząt: rozejść się, rozbiec się w różne strony (czasem dla uformowania jakiegoś szyku); pójść w rozsypkę, rozpierzchnąć się, rozproszyć się»

Turyści rozsypali się po całym miasteczku.

Oddział rozsypał się w tyralierę.

3. «rozlecieć się, rozpaść się na części, na drobne kawałki; rozkruszyć się»

Szopa rozsypała się ze starości.

Spadł kawał tynku i rozsypał się na drobne kawałki.

Zniszczone, rozsypujące się książki.