rozszczebiotać

rozszczebiotać
dk IX, \rozszczebiotaćoczę (\rozszczebiotaćocę), \rozszczebiotaćoczesz (\rozszczebiotaćocesz), \rozszczebiotaćocz, \rozszczebiotaćał, \rozszczebiotaćany, rzad. I, \rozszczebiotaćam, \rozszczebiotaćasz, \rozszczebiotaćają, \rozszczebiotaćaj
żart. «zwykle o młodych kobietach: szczebiocząc rozpowiedzieć, rozgłosić coś; rozpaplać»

Wszystko rozszczebiotała przyjaciółkom.

rozszczebiotać się «o ptakach, dzieciach, żartobliwie o młodych kobietach: zacząć na dobre szczebiotać»

Dzieci, dziewczynki się rozszczebiotały.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • rozszczebiotany — rozszczebiotanyni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. rozszczebiotać (p.) rozszczebiotany «taki, który się rozszczebiotał; żartobliwie o młodej kobiecie: dużo mówiąca, głośno szczebiocząca» Rozszczebiotane dziecko. Rozszczebiotane przyjaciółki …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”