roztrajkotać

dk IX, \roztrajkotaćoczę (\roztrajkotaćocę), \roztrajkotaćoczesz (\roztrajkotaćocesz), \roztrajkotaćocz, \roztrajkotaćał, \roztrajkotaćany, rzad. I, \roztrajkotaćam, \roztrajkotaćasz, \roztrajkotaćają, \roztrajkotaćaj

pot. «trajkocząc rozpowiedzieć, rozgłosić coś niepotrzebnie; rozpaplać»

Nie roztrajkocz wszystkiego sąsiadkom.

roztrajkotać się

1. pot. «wpaść w zapał, ferwor trajkotania, zacząć szybko i głośno mówić»

Tak się roztrajkotała, że nie można jej było przerwać.

2. rzad. «o motorach, maszynach, karabinach maszynowych itp.: zacząć trajkotać; rozterkotać się»

Za oknem roztrajkotały się silniki samochodów.