roztrzaskać

roztrzaskać
dk I, \roztrzaskaćam, \roztrzaskaćasz, \roztrzaskaćają, \roztrzaskaćaj, \roztrzaskaćał, \roztrzaskaćany - roztrzaskiwać ndk VIIIb, \roztrzaskaćkuję, \roztrzaskaćkujesz, \roztrzaskaćkuj, \roztrzaskaćiwał, \roztrzaskaćiwany
«rozbić jakiś przedmiot (na kawałki) przez uderzenie go czymś lub o coś»

Roztrzaskać coś na kawałki, w kawałki.

Roztrzaskać komuś głowę kamieniem.

Roztrzaskać garnek o podłogę, samochód o drzewo.

roztrzaskać się - roztrzaskiwać się «ulec roztrzaskaniu, zostać roztrzaskanym; rozbić się na kawałki wskutek uderzenia, upadku»

Samolot roztrzaskał się o skały.

Wazon spadł i roztrzaskał się na drobne kawałki.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • roztrzaskiwać się – roztrzaskać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} być roztrzaskiwanym, ulegać roztrzaskaniu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Samochód roztrzaskał się o ścianę budynku. Szklanka roztrzaskała się. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • roztrzaskiwać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ib, roztrzaskiwaćkuję, roztrzaskiwaćkuje, roztrzaskiwaćany {{/stl 8}}– roztrzaskać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIIa, roztrzaskiwaćam, roztrzaskiwaća, roztrzaskiwaćają, roztrzaskiwaćany {{/stl 8}}{{stl 7}} uderzając,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • drobny — Rozbić (się), roztrzaskać (się) itp. w drobny mak, na drobny mak zob. mak 2. Upić się, zalać się itp. w drobny mak; ktoś pijany, zalany itp. w drobny mak zob. mak 3 …   Słownik frazeologiczny

  • mak — 1. Cicho, cisza jak makiem zasiał, siał, posiał «bardzo cicho, bez najmniejszego szelestu»: Ludzie czekają, co dalej będzie, cisza w kościele jak makiem siał. H. Auderska, Lato. 2. Rozbić (się), roztrzaskać (się) itp. w drobny mak, na drobny mak… …   Słownik frazeologiczny

  • kawał — m IV, Ms. kawałale; lm M. y 1. D. a «znaczna część jakiejś masy, całości; duży wycinek, urywek, fragment czegoś» Kawał chleba, mięsa. Uciąć, ukroić duży, spory kawał czegoś. Drzeć, dzielić, krajać coś na kawały. Rozszarpać, roztrzaskać, roznieść …   Słownik języka polskiego

  • rozbryzgać — dk I, rozbryzgaćam, rozbryzgaćasz, rozbryzgaćają, rozbryzgaćaj, rozbryzgaćał, rozbryzgaćany rozbryznąć dk Va, rozbryzgaćnę, rozbryzgaćźniesz, rozbryzgaćźnij, rozbryzgaćnął, rozbryzgaćnęła, rozbryzgaćnęli, rozbryzgaćźnięty, rozbryzgaćnąwszy… …   Słownik języka polskiego

  • rozpaść się — dk XI, rozpaść siępadł się, rozpaść siępadłszy się rozpadać się ndk I, rozpaść sięają się, rozpaść sięał się 1. «rozdzielić się na części, rozłamać się, roztrzaskać się, rozlecieć się» Budynek rozpadł się w gruzy. Talerz rozpadł się na kilka… …   Słownik języka polskiego

  • rozpruć — dk Xa, rozprućpruję, rozprućprujesz, rozprućpruj, rozprućpruł, rozprućpruty rozpruwać ndk I, rozprućam, rozprućasz, rozprućają, rozprućaj, rozprućał, rozprućany 1. «przeciąć, wyciągnąć nitki, którymi coś jest zszyte» Rozpruć szew. 2. «skaleczyć,… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”