roztrzepać

roztrzepać: dk IX, \roztrzepaćpię, \roztrzepaćpiesz, \roztrzepaćtrzep, \roztrzepaćał, \roztrzepaćany - roztrzepywać ndk VIIIa, \roztrzepaćpuję, \roztrzepaćpujesz, \roztrzepaćpuj, \roztrzepaćywał, \roztrzepaćywany

1. «potrząsając rozprostować, rozrzucić coś (zwykle włosy)»

Roztrzepane włosy.

2. «trzepiąc, bijąc czymś (np. mątewką), rozmieszać jakiś płyn, rozbić, rozdrobnić zawieszone w nim cząstki»

Roztrzepać śmietanę z mąką.

Roztrzepać jaja z mlekiem.

roztrzepać się - roztrzepywać się

1. «rozwinąć się, rozkręcić się, rozrzucić się»

Włosy roztrzepały się na wietrze.

2. rzad. «zostać roztrzepanym, rozbitym, rozmieszanym»

Śmietana dobrze się roztrzepała.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

roztrzepać — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}roztrzepywać {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
roztrzepywać — → roztrzepać … Słownik języka polskiego
roztrzepywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ib, roztrzepywaćpuję, roztrzepywaćpuje, roztrzepywaćany {{/stl 8}}– roztrzepać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIa, roztrzepywaćpię, roztrzepywaćpie, roztrzepywaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
roztrzepanie — n I 1. rzecz. od roztrzepać. 2. «brak uwagi, roztargnienie; płochość, trzpiotowatość» Młodzieńcze roztrzepanie. Wskutek roztrzepania wsiadł do niewłaściwego tramwaju … Słownik języka polskiego
roztrzepany — roztrzepanyni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. roztrzepać (p.) roztrzepany «nie umiejący się skupić; nieuważny, rozproszony, roztargniony» Wyjątkowo roztrzepany chłopiec … Słownik języka polskiego
roztrzepanie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. roztrzepać. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} brak zdolności koncentracji uwagi; roztargnienie,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień

Academic Dictionaries and Encyclopedias