roztrząść

dk XI, \roztrząśćtrzęsę, \roztrząśćtrzęsiesz, \roztrząśćtrząś a. \roztrząśćtrzęś, \roztrząśćtrząsł, \roztrząśćtrzęsła, \roztrząśćtrzęśli, \roztrząśćtrzęsiony, \roztrząśćtrząsłszy

1. zwykle w imiesł. biernym «przez długie używanie, wstrząsy spowodować zniszczenie, rozbicie czegoś, powstanie luzu w miejscach połączeń (np. w pojazdach); rozklekotać»

Roztrzęsiony pojazd, wóz, wagon.

Roztrzęsiona maszyneria.

Jechać roztrzęsioną bryczką.

2. rzad. «potrząsając, trzęsąc rozrzucić coś; roztrząsnąć»

Roztrząść siano.

Roztrząść na polu nawóz.