rozwłóczyć

ndk i dk VIb, \rozwłóczyćczę, \rozwłóczyćczysz, \rozwłóczyćwłócz, \rozwłóczyćczył, \rozwłóczyćczony

1. «włócząc rozrzucać, rozrzucić, roznosić, roznieść po różnych miejscach; rozciągać, rozciągnąć na dużej przestrzeni; rozwlekać, rozwlec»

Rozwłóczył książki po całym domu.

Wiatr rozwłóczył słomę.

2. «o wielu osobach: rozkradać, rozkraść, wynosić, powynosić coś ukradkiem; rozwlekać, rozwlec»

W czasie pożaru rozwłóczyli cały jego dobytek.

rozwłóczyć się

1. tylko ndk «o grupie osób: wlokąc się, idąc rozciągać się długim szeregiem, na dużej przestrzeni; rozwlekać się»

Byli zmęczeni, kolumna się rozwłóczyła.

2. książk. «rozsnuwać się, rozsnuć się, rozprzestrzeniać się, rozprzestrzenić się; rozwlekać się, rozwlec się»

Chmury rozwłóczyły się po niebie.

3. tylko dk, rzad. «nabrać ochoty do włóczenia się, stać się włóczęgą; rozwałęsać się»

Chłopak się rozwłóczył i nie chciał się uczyć.