- rozwścieklić
- dk VIa, \rozwścieklićlę, \rozwścieklićlisz, \rozwścieklićlij, \rozwścieklićlił, \rozwścieklićlony
Rozwścieklił go swoją arogancją.
rozwścieklić się → rozwścieczyć się
Słownik języka polskiego . 2013.
rozwścieklić
Look at other dictionaries:
rozwścieczyć — dk VIb, rozwścieczyćczę, rozwścieczyćczysz, rozwścieczyćwściecz, rozwścieczyćczył, rozwścieczyćczony «doprowadzić kogoś do wściekłości; rozzłościć, rozgniewać, rozwścieklić» Nieposłuszeństwo syna rozwścieczyło go. Rozwścieczony niepowodzeniem.… … Słownik języka polskiego
