równoległy

równoległy
1. «ciągnący się wzdłuż czegoś stale w tej samej odległości»

Odcinki, ulice równoległe.

Szosa jest równoległa do torów.

Płaszczyzny równoległe.

Proste równoległe.

techn. Połączenie równoległe «połączenie elementów (np. oporników elektrycznych) w taki sposób, że mają one wspólne początki i końce»
2. pot. «taki sam jak inny; jednakowy»

Równoległe klasy, oddziały.

równoległe w użyciu rzecz., mat. «linie proste równoległe»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • równoległy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} jednakowo oddalony od czegoś we wszystkich punktach : {{/stl 7}}{{stl 10}}Linie równoległe. Równoległe ulice, tory. Równoległe pasy na jezdni. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • poziomy — «równoległy do podstawy, do ziemi; prostopadły do pionu» Linie poziome. Płaszczyzna pozioma. Rzut poziomy. Tkanina w poziome pasy. Wyrobiska poziome. przen. «niewzniosły, pospolity, przeciętny, przyziemny» Poziome dążenia, pobudki …   Słownik języka polskiego

  • dwurząd — m IV, D. dwurządrzędu, Ms. dwurządrzędzie; lm M. dwurządrzędy «dwa rzędy uszeregowane jeden za drugim; podwójny, równoległy rząd» Zbiórka w dwurzędzie …   Słownik języka polskiego

  • paralelny — «trwający, zachodzący jednocześnie z czymś drugim; równoległy, równorzędny, analogiczny» Paralelny rozwój. Paralelne zjawiska. Paralelne wątki komediowe. ‹gr.› …   Słownik języka polskiego

  • przesuwnica — ż II, DCMs. przesuwnicacy; lm D. przesuwnicaic techn. «w kolejowych zakładach naprawczych, w kopalniach itp.: urządzenie do przenoszenia pojazdu szynowego z jednego toru na drugi, równoległy do niego; rodzaj platformy z odcinkiem toru kolejowego …   Słownik języka polskiego

  • rewa — ż IV, CMs. rewawie; lm D. rew mors. «podwodny wał piasku występujący z reguły na wszystkich wybrzeżach piaszczystych, równoległy lub skośny do linii brzegowej» …   Słownik języka polskiego

  • równolegle — 1. przysłów. od równoległy w zn. 1 Deski ułożone równolegle. Ulice usytuowane równolegle. Tory biegły równolegle do szosy. Iść równolegle z kimś. 2. pot. «jednocześnie» Równolegle z angielskim uczył się francuskiego …   Słownik języka polskiego

  • równoległość — ż V, DCMs. równoległośćści, blm rzecz. od równoległy w zn. 1 Równoległość linii, odcinków. Równoległość dróg …   Słownik języka polskiego

  • współrzędny — «istniejący jednocześnie obok drugiego takiego samego; równorzędny, jednakowy, równoległy, jednoczesny» Współrzędne działanie. Współrzędna uprawa dwu gatunków roślin. Hotele współrzędnej kategorii. ∆ jęz. Zdanie współrzędne «jedno ze zdań… …   Słownik języka polskiego

  • horyzontalny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} równoległy do horyzontu, zgodny z linią horyzontu; poziomy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pozycja horyzontalna. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”