Powódź rujnowała wsie.
Życie nad stan rujnowało majątek.
Hałas rujnuje nerwy, zdrowie.
Rujnować się na wystawne przyjęcia, na biżuterię.
Słownik języka polskiego . 2013.
rujnować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, rujnowaćnuję, rujnowaćnuje, rujnowaćany {{/stl 8}}– zrujnować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} doprowadzać coś do ruiny, do stanu upadku, zniszczenia;… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rujnować — komuś życie zob. życie 24 … Słownik frazeologiczny
rujnować się – zrujnować się — {{/stl 13}}{{stl 7}} doprowadzać się do zniszczenia, upadku, utraty czegoś; doprowadzać się do bankructwa przez niewłaściwą politykę finansową : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rujnował się na kosztowne stroje. Ratował zdrowie, rujnując się na leczenie.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
życie — 1. Bez życia «bez zapału, mało energicznie» 2. Brać, traktować życie lekko «być lekkomyślnym, postępować lekkomyślnie, beztrosko, niczym się nie przejmując»: Podziwiał jego odwagę brania życia lekko i nieodpowiedzialnie, jakby to było majowe… … Słownik frazeologiczny
dewastować — ndk IV, dewastowaćtuję, dewastowaćtujesz, dewastowaćtuj, dewastowaćował, dewastowaćowany «niszczyć pustoszyć, rujnować» Okupant dewastował kraj. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
puszczać — ndk I, puszczaćam, puszczaćasz, puszczaćają, puszczaćaj, puszczaćał, puszczaćany puścić dk VIa, puszczę, puszczaćcisz, puść, puszczaćcił, puszczony 1. «przestawać trzymać ręką, zwalniać uchwyt, wypuszczać z ręki» Puszczał rękę dziecka i… … Słownik języka polskiego
gnoić — 1) Celowo komuś szkodzić; rujnować; rozprawiać się z kimś Eng. To deliberately cause harm to someone; to ruin someone; to victimize 2) Dokuczać komuś; dręczyć kogoś Eng. To make someone s life miserable; to torment … Słownik Polskiego slangu
ujaić — Celowo komuś szkodzić; rujnować; rozprawiać się z kimś Eng. To deliberately cause harm to someone; to ruin someone; to victimize … Słownik Polskiego slangu
ujebać — Celowo komuś szkodzić; rujnować; rozprawiać się z kimś Eng. To deliberately cause harm to someone; to ruin someone; to victimize … Słownik Polskiego slangu
upieprzać — Celowo komuś szkodzić; rujnować; rozprawiać się z kimś Eng. To deliberately cause harm to someone; to ruin someone; to victimize … Słownik Polskiego slangu
