- brona
- ż IV, CMs. \bronanie; lm D. bron1. «narzędzie rolnicze o różnorodnej budowie, konne lub ciągnikowe, przeznaczone do płytkiej uprawy roli i innych prac agrotechnicznych»
Brona żelazna, drewniana.
Brona leśna, łąkowa.
Lekka, ciężka brona.
∆ Brona zębata a. zębowa «brona mająca kształt kraty z osadzonymi w niej sztywnymi zębami; służy do kruszenia brył, spulchniania i wyrównywania powierzchni roli po orce, także do zasypywania nasion i nawozów mineralnych, do niszczenia chwastów»∆ Brona kolczasta «rodzaj brony z obrotowymi kolczastymi wałkami do kruszenia twardej zaskorupiałej powierzchni gleby; kolczatka»∆ Brona sprężynowa «brona z sierpowato wygiętymi sprężynującymi zębami stalowymi, używana do głębokiego spulchniania roli i wyciągania rozłogów perzu»∆ Brona talerzowa «brona składająca się z osadzonych na poziomych osiach stalowych talerzy o ostrych krawędziach, służąca do spulchniania powierzchni ścierniska»∆ Brona parowa «urządzenie składające się z rur zaopatrzonych w zęby z otworkami, służące do przegrzewania parą wodną ziemi w celu jej odkażenia; używane głównie w szklarniach i inspektach»2. hist. «metalowa lub drewniana krata, stanowiąca dodatkowe umocnienie średniowiecznej bramy warownej, zawieszona na łańcuchach i podnoszona za pomocą specjalnych mechanizmów»
Słownik języka polskiego . 2013.