- s-
- «przedrostek będący odpowiednikiem przedrostka z przed spółgłoskami bezdźwięcznymi, z wyjątkiem s, sz, ś (si), ć (ci)»1. «tworzący czasowniki pochodne»a) «nadający charakter dokonany czasownikowi niedokonanemu, np. chować - schować, karcić - skarcić»b) «występujący w formach wtórnie niedokonanych, czasem w obocznych formach niedokonanych, np. kropić - skropić - skrapiać, kreślić - skreślić - skreślać»2. «uwydatniający pewne odcienie znaczeniowe w pochodnych czasownikach dokonanych i niedokonanych»a) «ogarnięcie działaniem całego przedmiotu, różnych jego części, np. schodzić (całe miasto), skolonizować, skopać, skopywać, spamiętać»b) «wyczerpanie materiału, tworzywa, czynności, np. skarmić, skarmiać, spaść (np. siano), sprząść, stopić (lód)»c) «ruch w dół, np. schodzić, spłynąć, stoczyć»d) «zespolenie w całość, połączenie, zgromadzenie razem, np. scerować, sczepić, sklecić, skleić, skupić, stłoczyć»e) «w połączeniu z się: skierowanie ruchu działania do wspólnego punktu, np. schodzić się»f) «w połączeniu z się: ogarnięcie siebie skutkiem tego, co oznacza wyraz podstawowy, np. schlać się, spić się»g) «nadanie czemuś a. w połączeniu z się - nabranie cech, charakteru tego, co oznacza wyraz podstawowy, np. skozaczyć (się), spoganić (się), spolszczyć (się)»3. «część składowa przyimków i przysłówków pisanych łącznie, np. spod, spomiędzy, sponad, spośród, spoza, sprzed, stamtąd, niespełna»
Słownik języka polskiego . 2013.