- schorowany
- \schorowanyni«taki, który długo i ciężko chorował, wycieńczony chorobami»
Schorowany starzec.
Blade, schorowane oblicze.
Słownik języka polskiego . 2013.
schorowany
Look at other dictionaries:
schorowany — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, schorowanyni {{/stl 8}}{{stl 7}} cierpiący na wiele dolegliwości, wyniszczony długotrwałą chorobą : {{/stl 7}}{{stl 10}}Schorowana staruszka. Schorowane dziecko. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
trup — 1. pot. Choćbym, żebym miał paść trupem, (to)...; prędzej trupem padnę, nim... «powiedzenie używane w sytuacji, kiedy ktoś w żadnym wypadku nie chce się na coś zgodzić, pozwolić na coś, czy czegoś zrobić»: Choćbym miał paść trupem, nie pozwolę,… … Słownik frazeologiczny
dziadzina — m odm. jak ż IV, CMs. dziadzinanie; lm M. dziadzinany, DB. dziadzinanów «z politowaniem, współczuciem, z sympatią o dziadku» Schorowany dziadzina … Słownik języka polskiego
grat — m IV, DB. a, Ms. gratacie; lm M. y pot. «przedmiot małowartościowy, najczęściej stary, zniszczony mebel, sprzęt domowy; rupieć» Pokój zastawiony gratami. Jego samochód to już grat. przen. «człowiek stary, schorowany, niedołężny» ‹niem.› … Słownik języka polskiego
gruchot — m IV, Ms. gruchotocie 1. D. u zwykle blm «silny łoskot, odgłos spadających, uderzających o coś przedmiotów» Coś spada z gruchotem. 2. D. a; lm M. y pot. «rzecz zniszczona, zużyta, stara» Z auta zrobił się już gruchot. 3. DB. a; lm M. y, DB. ów… … Słownik języka polskiego
schorzały — schorzałyali «osłabiony, wycieńczony chorobą; schorowany» Był tak schorzały, że nie wychodził już z domu … Słownik języka polskiego
starzec — m II, DB. starca 1. W. starcze; lm M. starcy, DB. starców «człowiek stary, sędziwy» Czcigodny, dostojny starzec. Schorowany, zniedołężniały, zdziecinniały, zgrzybiały starzec. 2. lm MB. starce bot. «Senecio, roślina zielna, krzew lub drzewo z… … Słownik języka polskiego
trup — m IV, DB. a; lm M. y, D. ów, B.=M. «ciało zmarłego człowieka, zwłoki; niekiedy ciało padłego zwierzęcia, padlina» Trup ludzki. Trup konia, niedźwiedzia. Trupy poległych. Stosy trupów na pobojowisku. Blady, zimny jak trup. ◊ Trup ściele się gęsto… … Słownik języka polskiego
wrak — m III, D. a a. u, N. wrakkiem; lm M. i «zatopiony lub uszkodzony, nie nadający się do użytku statek» Wrak jachtu. Wraki okrętów zatopionych podczas wojny. przen. a) «zniszczony pojazd, zniszczona maszyna» Wrak zestrzelonego samolotu. b) pot.… … Słownik języka polskiego
kiepski — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ib, kiepskiscy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} marny, nędzny, lichy, zły : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kiepski gospodarz. Kiepski film, sztuka. Kiepska droga, szkoła,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
