- schować
- dk I, \schowaćam, \schowaćasz, \schowaćają, \schowaćaj, \schowaćał, \schowaćany1. «położyć, umieścić coś, ulokować kogoś w miejscu zasłoniętym, niewidocznym, bezpiecznym; ukryć»
Schować książkę do szuflady, klucz do kieszeni.
Schować pudełko pod szafę, za szafę.
Schować zawiniątko w zanadrze, za pazuchę.
Schować kogoś na strychu.
◊ Nie wiedzieć gdzie oczy schować «bać się podnieść wzrok ze wstydu; bardzo się wstydzić»◊ Schować głowę w piasek «udać, że się czegoś nie widzi, o czymś nie wie; uchylić się od czegoś, stchórzyć»2. «odłożyć, zostawić coś na później; zatrzymać coś, chowając w ukryciu, z myślą o użyciu w przyszłości»Schować chleb na drogę, na zapas.
Schować coś na później, na pamiątkę.
◊ pot. Schowaj, schowajcie itp. swoje rady, pomysły itp. dla siebie, do kieszeni «wstrzymaj się, wstrzymajcie się od udzielania rad, wymyślania czegoś»schować się «ulokować się, stanąć, schronić się gdzieś, aby nie być widzianym, w miejscu zasłoniętym, bezpiecznym»Schować się przed deszczem, przed napastnikiem.
Schować się do szafy, w szafie, na strych, na strychu.
Schować się pod drzewo, pod drzewem, za mur, za murem.
◊ Niech się ktoś (z czymś), niech się coś schowa «ktoś albo coś nie dorównuje komuś albo czemuś innemu pod jakimś względem»◊ Schowaj się, schowajcie się itp. ze swoimi radami, pomysłami itp. «twoje, wasze rady, pomysły są niepotrzebne, niedobre, spóźnione»przen.Słońce schowało się za chmurę.
Słownik języka polskiego . 2013.