- sentymentalizm
- m IV, D. -u, Ms. \sentymentalizmzmie, blm1. «przesadna wrażliwość, czułość; czułostkowość»
Łzawy, śmieszny, romantyczny sentymentalizm.
Popaść w sentymentalizm.
2. «kierunek umysłowy i literacki w Europie w drugiej połowie XVIII w., ukształtowany w opozycji do klasycyzmu i obowiązujących rygorów społecznych oraz estetycznych, głoszący prymat uczuć nad rozumem oraz powrót ludzkości do pierwotnej prostoty i życia w bliskim kontakcie z naturą; w literaturze zaznaczył się subiektywizmem i nastrojowością (melancholia, tkliwość, rzewność); wywarł wpływ na sztukę rokoka (malarstwo sentymentalno-nastrojowe i sielankowe)»‹fr.›
Słownik języka polskiego . 2013.