Kakao skawalone pod wpływem wilgoci.
W kołdrze skawaliła się wata.
Słownik języka polskiego . 2013.
skawalać — → skawalić … Słownik języka polskiego
skawalenie — ↨ skawalenie się n I rzecz. od skawalić (się) … Słownik języka polskiego
uleżeć — dk VIIb, uleżećżę, uleżećżysz, uleż, uleżećżał «wytrwać pewien czas leżąc; o owocach, żywności: dochować się do pewnego czasu będąc gdzieś złożonym» Nie móc uleżeć w łóżku (np. z niepokoju, ze zdenerwowania). Uleżał zaledwie do godziny siódmej i… … Słownik języka polskiego
zbić — dk Xa, zbiję, zbijesz, zbij, zbił, zbity zbijać ndk I, zbićam, zbićasz, zbićają, zbićaj, zbićał, zbićany 1. «zrobić jakąś całość z poszczególnych elementów, zrobić coś z desek, belek itp. łącząc je za pomocą gwoździ» Zbić półkę, skrzynię. Zbić z… … Słownik języka polskiego
zleżeć się — dk VIIb, zleżeć sięży się, zleżeć siężał się rzad. «zniszczeć, zepsuć się od długiego leżenia; zbić się, skawalić się wskutek długiego leżenia (zwykle bez dostępu powietrza)» Przewietrzać, trzepać ubranie, żeby się nie zleżało. Siano w stogu się… … Słownik języka polskiego
