- skąpiec
- m II, DB. \skąpiecpca, W. \skąpiecpcze (\skąpiecpcu); lm M. \skąpiecpcy, DB. \skąpiecpców«człowiek skąpy, sknera»
Słownik języka polskiego . 2013.
skąpiec
Look at other dictionaries:
skąpiec — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIb, W. skąpiecpcu || skąpiecpcze; lm M. skąpiecpcy {{/stl 8}}{{stl 7}} człowiek skąpy; sknera, kutwa {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
harpagon — m IV, DB. a, Ms. harpagonnie; lm M. ci i, te y, DB. ów «skąpiec, sknera, chciwiec» ‹od imienia bohatera komedii Moliera „Skąpiec › … Słownik języka polskiego
centuś — m I, DB. centuśusia; lm M. centuśusie, DB. centuśusiów pot. żart. «człowiek drobiazgowo liczący się z groszem, ciułający grosze (dawniej: centy); skąpiec, dusigrosz, sknera» … Słownik języka polskiego
chytrus — m IV, DB. a, Ms. chytrussie; lm M. te y (ci i), DB. ów 1. pot. «człowiek chytry, przebiegły, podstępny» 2. pot. «chciwiec, skąpiec» … Słownik języka polskiego
dusigrosz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y ( ów) «człowiek chciwy na pieniądze; skąpiec, sknera, liczykrupa» … Słownik języka polskiego
kutwa — ż a. m odm. jak ż IV, CMs. kutwawie; lm MB. kutwawy, D. kutw (także DB. kutwawów tylko o mężczyznach) «człowiek chciwy, gromadzący pieniądze, skąpy nawet dla siebie; sknera, skąpiec, dusigrosz» … Słownik języka polskiego
niemożliwy — niemożliwywi 1. «nie dający się urzeczywistnić, wykonać, osiągnąć» Marzenie niemożliwe do zrealizowania. Jest rzeczą niemożliwą przekonać go o tym. Wyjazd na urlop był niemożliwy. ∆ Niemożliwe żeby, aby… «jest rzeczą nieprawdopodobną żeby, aby…»… … Słownik języka polskiego
skąpiradło — n III, Ms. skąpiradłodle; lm D. skąpiradłodeł pot. «z niechęcią o człowieku skąpym; skąpiec» … Słownik języka polskiego
skąpy — skąpypi, skąpypszy 1. «nadmiernie oszczędny; żałujący wszystkiego sobie i innym» Był oszczędny, ale nie skąpy. Na starość zrobił się jeszcze skąpszy. przen. Być skąpym w słowach. 2. «zbyt mały, niewystarczający, niedostateczny; szczupły, skromny; … Słownik języka polskiego
sknera — ż a. m odm. jak ż IV, CMs. skneraerze; lm MB. sknerary, D. skner (także DB. sknerarów tylko o mężczyznach) pot. «człowiek skąpy, chciwy; skąpiec, liczykrupa, kutwa» … Słownik języka polskiego
