Skąpić masła.
Skąpić dzieciom mleka.
Skąpić na jedzeniu, na jedzenie.
Natura nie skąpiła mu zdrowia.
Tegoroczne lato skąpiło nam słońca.
Słownik języka polskiego . 2013.
skąpić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, skąpićpię, skąpićpi {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} nie dawać czegoś lub dawać w niewystarczającym stopniu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Skąpić na utrzymanie domu. Nie skąpił pieniędzy… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odjąć — 1. Komuś odjęło rozum, zmysły, mowę itp. «ktoś przestał rozumnie myśleć, stracił przytomność, zaniemówił itp., zwykle pod wpływem silnych emocji»: (...) nawet się nie bronił. – Nie padł żaden strzał. (...) był tak zaskoczony, że odjęło mu mowę ( … Słownik frazeologiczny
odejmować — 1. Komuś odjęło rozum, zmysły, mowę itp. «ktoś przestał rozumnie myśleć, stracił przytomność, zaniemówił itp., zwykle pod wpływem silnych emocji»: (...) nawet się nie bronił. – Nie padł żaden strzał. (...) był tak zaskoczony, że odjęło mu mowę ( … Słownik frazeologiczny
chytrzyć — ndk VIb, chytrzyćrzę, chytrzyćrzysz, chytrz a. chytrzyćrzyj, chytrzyćrzył 1. «postępować chytrze, podstępnie, przebiegle; używać wybiegów, podstępów» Kręcił, chytrzył aż wygrał sprawę. 2. pot. «przejawiać chciwość, skąpstwo; skąpić» Ciułał grosze … Słownik języka polskiego
dusić — ndk VIa, duszę, dusisz, duś, dusił, duszony 1. «chwytać, cisnąć za gardło, przemocą zatykać nos i usta uniemożliwiając oddychanie» Morderca dusił swe ofiary. Wilk dusi owce. Lis dusi kury. 2. «utrudniać, tamować oddech; podrażniać drogi… … Słownik języka polskiego
jadło — n III, Ms. jadle zwykle blm, przestarz. «pokarm, żywność, pożywienie, jedzenie» Pożywne, obfite jadło. Skąpić komuś jadła. Krzepić się jadłem … Słownik języka polskiego
odjąć — dk Xc, odejmę, odejmiesz, odejmij, odjąćjął, odjąćjęła, odjąćjęli, odjąćjęty, odjąćjąwszy odejmować ndk IV, odjąćmuję, odjąćmujesz, odjąćmuj, odjąćował, odjąćowany 1. «wziąć część czegoś, ująć, zmniejszyć; potrącić, odliczyć» Odjąć część pola na… … Słownik języka polskiego
rachować — ndk IV, rachuję, rachujesz, rachuj, rachowaćował, rachowaćowany 1. «wykonywać działania arytmetyczne na liczbach; sprawdzać liczbę czegoś dodając do siebie poszczególne jednostki; liczyć, obliczać» Rachować w pamięci. Biegle rachować. Rachować do … Słownik języka polskiego
sknerzyć — ndk VIb, sknerzyćrzę, sknerzyćrzysz, sknerz, sknerzyćrzył rzad. «zachowywać się, postępować jak sknera, żałować czegoś sobie lub innym; być skąpym, skąpić» Sknerzyć przez całe życie … Słownik języka polskiego
szczędzić — ndk VIa, szczędzićdzę, szczędzićdzisz, szczędź, szczędzićdził «oszczędnie czegoś używać; żałować, oszczędzać, skąpić (dziś zwykle z przeczeniem)» Nie szczędzić kosztów, ofiar, pieniędzy, sił, starań. Nie szczędzić pochwał, rad, uwag. Szczędziła… … Słownik języka polskiego
