skłębić

skłębić
dk VIa, \skłębićbię, \skłębićbisz, \skłębićbi, \skłębićbił, \skłębićbiony - skłębiać ndk I, \skłębićbiam, \skłębićbiasz, \skłębićbia, \skłębićają, \skłębićał, \skłębićany
«porobić z czegoś kłęby, kłębowisko, wiry; wzburzyć coś»

Skłębiona pościel.

Skłębione włosy.

Skłębione nici.

Skłębiony nurt rzeki.

Burza skłębiła obłoki.

przen.

Skłębione myśli, wrażenia.

skłębić się - skłębiać się «stać się skłębionym, utworzyć kłębowisko, zbić się w kłęby»

Dym skłębił się nad kominem.

Pszczoły skłębiły się przy ulu.

Kurz skłębił się na drodze.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • skłębiać się – skłębić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} zbijać się w kłęby, tworzyć kłębowisko : {{/stl 7}}{{stl 10}}Chmury skłębiają się na horyzoncie. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • pokłębić — dk VIa, pokłębićbię, pokłębićbisz, pokłębićęb, pokłębićbił, pokłębićbiony «skłębić jedno po drugim, skłębić coś w wielu miejscach» Pokłębić wełnę. pokłębić się «stać się pokłębionym» Kurz pokłębił się na podłodze …   Słownik języka polskiego

  • skotłować — dk IV, skotłowaćłuję, skotłowaćłujesz, skotłowaćłuj, skotłowaćował, skotłowaćowany pot. «spowodować gwałtowny, bezładny ruch, kotłowaninę; wprowadzić gdzieś nieład, skłębić, poprzewracać coś» Skotłować wszystko w szufladzie, w szafie. Skotłowana… …   Słownik języka polskiego

  • wzburzyć — dk VIb, wzburzyćrzę, wzburzyćrzysz, wzburz, wzburzyćrzył, wzburzyćrzony rzad. wzburzać ndk I, wzburzyćam, wzburzyćasz, wzburzyćają, wzburzyćaj, wzburzyćał, wzburzyćany 1. «spowodować burzenie się, kłębienie, falowanie czegoś; zmącić, zwichrzyć,… …   Słownik języka polskiego

  • skłębiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. rzad. ndk VIIIa, skłębiaćam, skłębiaća, skłębiaćają, skłębiaćany {{/stl 8}}– skłębić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, skłębiaćbię, skłębiaćbi, skłębiaćbiony {{/stl 8}}{{stl 7}} burzyć porządek czegoś, tworząc wiry, kłęby itp …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • pogmatwać — dk I, pogmatwaćam, pogmatwaćasz, pogmatwaćają, pogmatwaćaj, pogmatwaćał, pogmatwaćany zwykle w imiesł. biernym «poplątać coś, powikłać, skłębić, zmierzwić» Pogmatwać nici na krośnie. przen. Pogmatwane sny, losy, sprawy. Pogmatwane dźwięki, obrazy …   Słownik języka polskiego

  • rozkopać — dk IX, rozkopaćpię, rozkopaćpiesz, rozkopaćkop, rozkopaćał, rozkopaćany rozkopywać ndk VIIIa, rozkopaćpuję, rozkopaćpujesz, rozkopaćpuj, rozkopaćywał, rozkopaćywany 1. «kopiąc łopatą, kilofem, motyką zrobić w ziemi (śniegu) dół, rów; zryć,… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”