skołtunić

skołtunić
dk VIa, \skołtunićnię, \skołtunićnisz, \skołtunićnij a. \skołtunićtuń, \skołtunićnił, \skołtunićniony
zwykle w imiesł. biernym «zbić w kołtun, w kłąb; splątać, zmierzwić, skudłacić»

Skołtunione włosy.

Skołtuniona grzywa konia.

Wiatry skołtuniły zboże na polu.

skołtunić się «zbić się w kołtun, poplątać się; skołtunieć»

Sierść psa się skołtuniła.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • skołtunić (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. kołtunić (się) {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • kołtunić się – skołtunić się — {{/stl 13}}{{stl 33}} o włosach, kurzu itp.: łączyć się w kłębek, zbijać się w kołtun, kudłacić się :{{/stl 33}}{{stl 10}}Kurz ciągle się kołtuni pod łóżkiem. Temu koniowi ogon się kołtuni. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • kołtunić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, kołtunićnię, kołtunićni, kołtunićuń, kołtunićniony {{/stl 8}}– skołtunić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 7}} plątać, mierzwić, zwijać coś w kłąb przypominający kołtun : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kołtunić… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”