- skołtunić
- dk VIa, \skołtunićnię, \skołtunićnisz, \skołtunićnij a. \skołtunićtuń, \skołtunićnił, \skołtunićnionyzwykle w imiesł. biernym «zbić w kołtun, w kłąb; splątać, zmierzwić, skudłacić»
Skołtunione włosy.
Skołtuniona grzywa konia.
Wiatry skołtuniły zboże na polu.
skołtunić się «zbić się w kołtun, poplątać się; skołtunieć»Sierść psa się skołtuniła.
Słownik języka polskiego . 2013.