skołtunieć

skołtunieć
dk III, \skołtuniećeję, \skołtuniećejesz, \skołtuniećej, \skołtuniećniał, \skołtuniećnieli
1. «zwykle o włosach, wełnie: zbić się w zmierzwiony kłąb; splątać się, skudłacić się»

Skołtuniała bawełna, przędza.

2. rzad. «o ludziach: stać się kołtunem (człowiekiem ciemnym, zacofanym)»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • skołtunieć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}kołtunieć {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • skołtunić — dk VIa, skołtunićnię, skołtunićnisz, skołtunićnij a. skołtunićtuń, skołtunićnił, skołtunićniony zwykle w imiesł. biernym «zbić w kołtun, w kłąb; splątać, zmierzwić, skudłacić» Skołtunione włosy. Skołtuniona grzywa konia. Wiatry skołtuniły zboże… …   Słownik języka polskiego

  • kołtunieć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIIa, kołtuniećeję, kołtuniećeje, kołtuniećniał, kołtuniećnieli {{/stl 8}}– skołtunieć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o włosach, sierści, włóknach, kurzu… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”