Nabłonek skórny.
Torba skórna kangurzycy.
Choroby, pasożyty skórne.
Słownik języka polskiego . 2013.
skórny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} dotyczący skóry; występujący na skórze : {{/stl 7}}{{stl 10}}Tkanka skórna. Skórne wykwity. Choroby skórne. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Stavěšice — Stavěšice … Deutsch Wikipedia
płetwa — ż IV, CMs. płetwawie; lm D. płetw 1. «narząd ruchu i utrzymywania równowagi u zwierząt wodnych u ryb błoniasty fałd skórny z promieniami kostnymi lub chrzęstnymi, u ssaków morskich przekształcona kończyna (np. u fok, morsów) lub duży, mocny fałd… … Słownik języka polskiego
grudka — ż III, CMs. grudkadce; lm D. grudkadek 1. «bryłka, mały kawałek czegoś» Grudka błota, śniegu, ziemi. Grudka soli. 2. med. «wystający wykwit skórny, o dość wyraźnej spoistości, umiejscowiony w naskórku lub skórze właściwej» … Słownik języka polskiego
guzek — m III, D. guzekzka, N. guzekzkiem; lm M. guzekzki 1. «mały guz, wypukłość pochodzenia naturalnego występująca na powierzchni czegoś; bąbel, gruzełek» Tworzywo pokryte guzkami. 2. med. «wykwit skórny uwypuklony ponad powierzchnię skóry, powstający … Słownik języka polskiego
kaszak — m III, D. a, N. kaszakkiem; lm M. i med. «guz skórny powstający wskutek zaczopowania ujścia przywłosowego gruczołu łojowego tuż pod skórą, najczęściej na głowie» … Słownik języka polskiego
klejówka — ż III, CMs. klejówkawce; lm D. klejówkawek 1. techn. «odpadki ze skóry surowej i golizny, nadające się do przerobu na klej skórny» 2. bot. «Gomphidius glutinosus, grzyb jadalny z klasy podstawczaków o lepkim, brązowym kapeluszu; w Polsce rośnie… … Słownik języka polskiego
krosta — ż IV, CMs. kroście; lm D. krost 1. «wykwit skórny w postaci pęcherzyka wypełnionego wydzieliną surowiczą lub surowiczo ropną, np. przy ospie» Swędzące, bolesne krosty. Dzieci były całe w krostach. ∆ Czarna krosta a) med. → dżuma b) wet.… … Słownik języka polskiego
kuprowy — przym. od kuper ∆ Gruczoł kuprowy «jedyny gruczoł skórny u ptaków (najbardziej rozwinięty u ptaków wodnych), którego wydzieliną ptak namaszcza pióra chroniąc je przed zmoczeniem» … Słownik języka polskiego
liszaj — m I, D. a; lm M. e, D. ów a. liszajai «swędzący wykwit skórny powstały wskutek zmian chorobowych» Ręce pokryte liszajami. Mieć liszaj na twarzy. ∆ med. Liszaj czerwony płaski «przewlekłe schorzenie skóry o nie wyjaśnionych przyczynach (zatrucia,… … Słownik języka polskiego
